در پس هر استایل عکاسی ، اسراری نهان است که اکتشافشان برای جمع کثیری از علاقه‌مندان به سرگرمی و هدف تبدیل شده است.
از همان ابتدای اختراع دوربین، آرتیست ها از آن به جای ابزاری برای نمایش یک واقعیت اشتباه یا ایده مفهومی استفاده می‌کردند. یکی از اولین عکس های مفهومی متعلق به Hippolyte Bayard است که در سال 1840 ثبت شده است. نام این اثر سلفی مرد مرده می‌باشد که از اولین نمونه‌های عکاسی مفهومی به شمرده می شود.
عکاسی مفهومی در ایران
عکاسی مفهومی یکی از گرایشات عکاسی است که از هر کسی بپرسید، تعریف منحصر به فردی به‌شما می‌‌دهد.
این اتفاق به طرزی ذات هنر است که از آغاز بوده و و تا وقتی که انسان‌های هنرمند فعالیت می‌کنند، وجود خواهد داشت.
اگر بخواهیم در حوضه تاریخچه مدرن عکاسی مفهومی بحث کنیم، باید به این نکته اشاره کنیم که تقریبا ده سال است که مردم به‌صورت مهارت دیده درزمینه عکاسی مفهومی فعال هستند.
عکاسان مفهومی کار در ایران
صادق تیرافکن به گفته‌ی برخی از رسانه‌های هنری، اولین کسیست که عکاسی مفهومی را در ایران به‌صورت حرفه‌ای شروع کرد و به‌همین دلیل احترام خاصی در میان عکاسان ایرانی دارد. او در یکی از نمایشگاه‌های هنر مفهومی به‌همراه خسرو حسن زاده مجموعه بزرگ و ارزشمندی از تصاویر را ارائه کردند. این آثار با استقبال فراوانی روبه‌رو شد و همین زمینه‌ساز انتشار نام هنرمندان مفهومی ایرانی، در جهان شد.
آرمان استپانیان یکی از برجسته ترین عکاسان ایرانیست که آثار او در موزه‌های نامی دنیا نگهداری می‌شوند.
او فارغ التحصیل گرافیک دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران می‌باشد و در سال 1378 با عکاسی از چهره‌های حک شده بر روی سنگ قبرها، پا به عرصه‌ی عکاسی گذاشت.
آثار ایشان پس از آن در نمایشگاه‌های متعددی از جمله : گالری راه ابریشم (تهران، ۱۳۸۴)، گالری سانتوس تگزاس (ایالات‌متحده، ۱۳۸۵)، ایران درون و برون در موزه چلسی نیویورک (ایالات‌متحده، ۱۳۸۸)، به نمایش گذاشته شده است.